فیلم سکو/ Platform

فیلم سکو یا همان The Platform (با نام اصلی اسپانیایی El Hoyo)، اثری سینمایی است که مخاطب را به سفری هولناک در زندانی عمودی می برد و به عمیق ترین لایه های نابرابری اجتماعی و طبیعت انسانی می پردازد. این فیلم اسپانیایی که در سال ۲۰۱۹ به کارگردانی گالدر گازتلو-اوروتیا ساخته شد و با پخش جهانی نتفلیکس به شهرت رسید، نه تنها تماشاگران را با معمایی دلهره آور درگیر می کند، بلکه آن ها را به تفکر درباره ساختارهای اجتماعی و اخلاقیات وامی دارد. موفقیت چشمگیر پلتفرم در جشنواره های معتبری همچون جشنواره بین المللی فیلم تورنتو، مهر تأییدی بر قدرت داستان گویی و پیام های عمیق آن بود. این اثر سینمایی، با جسارت و بی رحمی، آینه ای در برابر جامعه می گیرد تا حقایق تلخ را به تصویر بکشد.

تماشاگران با ورود به دنیای حفره، خود را درگیر چرخه ای بی رحمانه از بقا می یابند. این فیلم از همان ابتدا، حس کنجکاوی و اضطراب را در بیننده برمی انگیزد و او را به فکر وا می دارد که اگر در چنین شرایطی قرار گیرد، چه واکنشی نشان خواهد داد. هر لحظه از فیلم، تماشاگر را به سمت درکی عمیق تر از معنای انسانیت و از خودگذشتگی سوق می دهد. داستان پلتفرم فقط درباره یک زندان نیست؛ بلکه روایتی است از جهانی که در آن زندگی می کنیم، جایی که منابع محدود و خواسته های بی پایان، آزمونی بزرگ برای اخلاق و همبستگی انسان هاست.

معرفی جامع فیلم «پلتفرم» (The Platform 2019)

فیلم پلتفرم که با نام های سکو و حفره (El Hoyo) نیز شناخته می شود، محصول کشور اسپانیا است و در سال ۲۰۱۹ توسط کارگردان خلاق، گالدر گازتلو-اوروتیا، ساخته شد. این اثر برای نخستین بار در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو به نمایش درآمد و در مارس ۲۰۲۰ از طریق پلتفرم نتفلیکس به صورت جهانی منتشر شد. ژانر پلتفرم ترکیبی هوشمندانه از علمی-تخیلی، دلهره آور، درام اجتماعی و وحشت روان شناختی است که توانسته است با موفقیت، مخاطبان گسترده ای را به خود جذب کند.

استقبال منتقدان و تماشاگران از این فیلم بی نظیر بود و پلتفرم توانست جوایز مهمی را کسب کند، از جمله جایزه بهترین فیلم در بخش جنون نیمه شب (Midnight Madness) جشنواره تورنتو. این موفقیت ها نشان دهنده قدرت فیلم در برقراری ارتباط با مخاطب و طرح سوالات عمیق فلسفی و اجتماعی است. مدت زمان فیلم حدود ۹۴ دقیقه است که در این زمان کوتاه، جهانی پیچیده و پر از نماد را به تصویر می کشد. طراحی صحنه مینیمال اما مؤثر و فیلمبرداری حساب شده، به همراه بازی های درخشان، به ویژه ایوان ماساگه در نقش گورنگ، از نقاط قوت اصلی این اثر به شمار می روند.

جوایز و افتخارات مهم فیلم سکو

• جایزه بهترین فیلم در بخش جنون نیمه شب جشنواره بین المللی فیلم تورنتو (۲۰۱۹)
• چهار جایزه گویا (Goya Awards) اسپانیا، از جمله بهترین کارگردان جدید برای گالدر گازتلو-اوروتیا
• جوایز متعدد در جشنواره های فیلم فانتزی و علمی-تخیلی سراسر جهان

خلاصه داستان کامل و دقیق فیلم پلتفرم

فیلم پلتفرم تماشاگر را به «حفره»، یک زندان عمودی مرموز با صدها طبقه، می برد. در هر طبقه، دو زندانی محبوس هستند و این افراد هر ماه به صورت تصادفی به طبقات دیگر جابجا می شوند. این سیستم نامنظم، ماهیت وحشیانه زندان را تشدید می کند. نقطه کانونی این زندان، یک سکوی غذایی است که روزانه از طبقه اول با انواع غذاهای لذیذ و لوکس شروع به پایین آمدن می کند. این سکو در هر طبقه برای چند دقیقه توقف می کند تا زندانیان بتوانند غذا بخورند.

مشکل اصلی از همینجا آغاز می شود: ساکنان طبقات بالاتر، بی حد و حصر غذا می خورند و به خود اجازه می دهند تا باقی مانده غذا را به هر شکلی که می خواهند دست کاری کنند، در حالی که طبقات پایین تر با گرسنگی مفرط دست و پنجه نرم می کنند. این سیستم، به شکل بی رحمانه ای نابرابری را به تصویر می کشد.

شخصیت اصلی داستان، گورنگ است که با امید به دریافت یک مدرک و ترک سیگار به این زندان وارد می شود. او در طبقه ۴۸ بیدار می شود و با هم سلولی خود، تریماگاسی، آشنا می شود. تریماگاسی، مردی مسن و واقع بین است که قوانین نانوشته «حفره» را به خوبی می شناسد و به گورنگ می آموزد که برای بقا باید بی رحم بود. تجربیات گورنگ در طبقات مختلف و با هم سلولی های متفاوت، او را به درک عمیق تری از ماهیت انسان و سیستم حاکم می رساند. او با افرادی مانند ایموگی، کارمند سابق اداره حفره که تلاش می کند با روشی صلح آمیز زندانیان را به همبستگی دعوت کند، و باهاگارات، هم سلولی بعدی خود که رویکردی رادیکال و انقلابی دارد، ملاقات می کند.

در ادامه، گورنگ مأموریتی را برای ایجاد تغییر و عدالت در توزیع غذا آغاز می کند. او به همراه باهاگارات تصمیم می گیرد که با پایین رفتن از سکو، غذا را سهمیه بندی کند تا به طبقات پایین نیز غذا برسد و یک پیام از تغییر را به طبقه صفر بفرستد. این پیام در ابتدا قرار است یک دسر خاص باشد، اما در نهایت، وجود یک دختربچه در پایین ترین طبقه، معنای پیام را به کلی دگرگون می کند.

پایان فیلم پلتفرم مبهم و پر از پرسش است. آیا پیام به طبقه صفر می رسد؟ آیا سیستم تغییر خواهد کرد؟ این ابهام، تماشاگر را به تفکر وا می دارد و فضای گسترده ای برای تفاسیر مختلف ایجاد می کند. فیلم با تمام وجود، تصویری از تقلا برای بقا و مبارزه با بی عدالتی را به نمایش می گذارد و سؤالاتی عمیق درباره ماهیت قدرت، انسانیت و انقلاب مطرح می کند.

معرفی شخصیت های اصلی و نقش آن ها در روایت

شخصیت های پلتفرم بیش از آنکه صرفاً کاراکتر باشند، هر کدام نمادی از جنبه های مختلف جامعه و طبیعت انسانی در شرایط بحرانی هستند. هر یک از این افراد، با تجربه ها و انتخاب هایشان، لایه های جدیدی به پیام های فیلم اضافه می کنند.

گورنگ (Goreng)

گورنگ، قهرمان ناخواسته داستان، نماینده فردی است که با نیت خیر وارد سیستمی فاسد می شود. او در ابتدا ساده لوح است و به همبستگی خودجوش در انسان ها باور دارد. اما تجربه او در طبقات مختلف، او را به درکی تلخ از واقعیت می رساند. گورنگ از فردی منفعل به مبارزی سرسخت تبدیل می شود که تلاش می کند تا ساختار بی عدالتی را در هم بشکند. او نمادی از وجدان بیدار جامعه است که با چالش ها و شکست های بسیاری روبرو می شود اما هرگز تسلیم نمی شود.

تریماگاسی (Trimagasi)

تریماگاسی، هم سلولی اولیه گورنگ در طبقه ۴۸، نماد فردی است که سال ها در این سیستم زندگی کرده و قوانین بقای آن را پذیرفته است. او واقع بین و تا حدی بی رحم است، اما این بی رحمی ناشی از سال ها تلاش برای زنده ماندن در شرایط غیرانسانی است. تریماگاسی با جملات کنایه آمیز و فلسفه های ساده لوحانه خود، به گورنگ درس هایی درباره طبیعت وحشی حفره می دهد. او بهای سنگینی برای بقا می پردازد و مرزهای اخلاقی را بارها زیر پا می گذارد.

ایموگی (Imoguiri)

ایموگی، زنی که کارمند سابق حفره بوده و با بیماری سرطان وارد آن شده است، نمادی از ترحم و تلاش برای نظم از بالا است. او با خود یک سگ می آورد، اما قوانین زندان او را مجبور به انتخابی هولناک می کند. ایموگی تلاش می کند با صحبت کردن و قانع کردن، زندانیان را به سهمیه بندی غذا و همکاری دعوت کند، اما خیلی زود با واقعیت تلخ خودخواهی و حرص انسان ها روبرو می شود. او نماینده ایده آلیسمی است که در برابر بی رحمی سیستم، راه به جایی نمی برد.

باهاگارات (Baharat)

باهاگارات، هم سلولی بعدی گورنگ، نماد مبارزه ای رادیکال و انقلابی است. او مردی قوی و عمل گرا است که به خشونت به عنوان ابزاری برای برقراری عدالت باور دارد. باهاگارات نقش مهمی در مأموریت گورنگ برای ارسال پیام ایفا می کند. او با گورنگ همراه می شود تا با زور و اجبار، غذا را سهمیه بندی کند و با مقاومت های بسیاری روبرو می شود. او نمادی از خشم و سرخوردگی طبقات محروم است که برای رسیدن به عدالت، حاضرند دست به هر کاری بزنند.

میهارو (Miharu)

میهارو، زنی مرموز و سرگردان که به دنبال دخترش در طبقات حفره می گردد، نماد بی عدالتی و قربانی سیستم است. او مجبور شده است برای بقا و یافتن دخترش، به کارهایی وحشیانه دست بزند. حضور میهارو در فیلم، لایه ای از تراژدی و ناامیدی را به داستان اضافه می کند و نشان می دهد که چگونه یک سیستم ظالم می تواند انسان ها را به مرز جنون بکشاند و آن ها را وادار به انتخاب های وحشتناک کند. او تصویری از مادری است که برای محافظت از فرزندش، از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند.

دختربچه (The Girl)

دختربچه در پایان فیلم ظاهر می شود و به نمادی قدرتمند تبدیل می گردد. او نماینده امید، معصومیت از دست رفته و پیام نهایی فیلم است. حضور او در پایین ترین طبقه، سوالات بسیاری را درباره ماهیت حفره و هدف از این آزمایش بی رحمانه مطرح می کند. این دختربچه به عنوان نمادی از نسل آینده و تغییر، به طبقه صفر فرستاده می شود تا شاید بتواند قلب سیستم را بیدار کند و به چرخه ی بی رحمانه «حفره» پایان دهد. او مظهر این امید است که هنوز راهی برای رستگاری و آینده ای بهتر وجود دارد.

تحلیل و تفسیر عمیق: پیام های پنهان و نمادگرایی در «پلتفرم»

پلتفرم صرفاً یک فیلم دلهره آور نیست؛ بلکه یک اثر عمیق فلسفی و اجتماعی است که با لایه های پنهان و نمادگرایی غنی خود، ذهن مخاطب را به چالش می کشد. این فیلم تصویری گزنده از واقعیت های اجتماعی ارائه می دهد و تماشاگر را مجبور به بازنگری در باورهای خود می کند.

استعاره نابرابری اجتماعی و نظام سرمایه داری

زندان عمودی حفره آشکارترین نماد فیلم است که به شکل خیره کننده ای ساختار طبقاتی جامعه و نظام سرمایه داری را به تصویر می کشد. طبقات بالا، نمادی از اقشار ثروتمند و دارای امتیاز هستند که بی رویه منابع را مصرف می کنند و به سرنوشت طبقات پایین تر بی اعتنا هستند. سکوی غذایی که از بالا به پایین حرکت می کند، استعاره ای از توزیع ناعادلانه ثروت و منابع است. این فیلم به روشنی نشان می دهد که چگونه طمع و مصرف گرایی بی رویه در طبقات بالا، به گرسنگی و فقر در طبقات پایین منجر می شود. «حفره» جهانی است که در آن فرصت ها و منابع به شدت نابرابر توزیع شده اند و هر کس فقط به فکر بقای خود است.

طبیعت انسان در شرایط بحرانی

فیلم به شکلی بی رحمانه، چگونگی ظهور غرایز بقا، خودخواهی، حرص و خشونت را در انسان ها به تصویر می کشد. وقتی منابع کمیاب می شوند، مرزهای اخلاقی کمرنگ شده و انسان ها برای زنده ماندن به هر کاری دست می زنند. اما در کنار این تاریکی، لحظاتی از همدلی، از خودگذشتگی و تلاش برای تغییر نیز دیده می شود. این تقابل میان خیر و شر در طبیعت انسان، یکی از محورهای اصلی فیلم است و نشان می دهد که شرایط محیطی چگونه می تواند بهترین یا بدترین جنبه های وجودی ما را آشکار کند.

فلسفه «حفره» و نظریه «همبستگی خودجوش»

سازندگان حفره ظاهراً ادعا می کنند که هدفشان ایجاد همبستگی خودجوش است؛ یعنی امیدوارند که زندانیان خودشان به توافق برسند و غذا را عادلانه تقسیم کنند. اما فیلم به شکلی دردناک نشان می دهد که این نظریه در عمل شکست می خورد. ناتوانی انسان ها در همکاری و رسیدن به اجماع، بیانگر نقدی جدی بر ایده های اتوپیایی و باور به ذاتاً نیک بودن انسان در شرایط فشار است. این بخش از فیلم به تفکر عمیقی درباره قابلیت های انسان برای سازماندهی و همکاری در شرایطی که منافع فردی بر منافع جمعی ارجحیت پیدا می کند، دعوت می کند.

نمادگرایی اشیاء و رویدادها

• سکوی غذا و انواع غذاها: سکوی غذا که با شاهکارهای آشپزی آغاز می شود و به مرور تهی و کثیف می گردد، نمادی از منابع محدود و توزیع ناعادلانه است. حلزون مورد علاقه گورنگ نیز می تواند نمادی از آخرین امید یا تلاش برای حفظ یک خواسته کوچک انسانی باشد.
• شماره طبقات (۳۳۳ طبقه): عدد ۳۳۳ در تفاسیر عددی و مذهبی معانی بسیاری دارد. این عدد می تواند تداعی کننده نصف ۶۶۶ (عدد شیطان) باشد که به نوعی ناتمامی یا نقص را نشان می دهد، یا صرفاً یک نماد برای بی نهایت بودن طبقات پایین تر از انتظار اولیه.
• کتاب «دن کیشوت»: گورنگ با کتاب دن کیشوت وارد زندان می شود. این کتاب نمادی از ایده آلیسم، مبارزه با آسیاب های بادی و جنون در جستجوی عدالت در جهانی است که منطق را از دست داده است. گورنگ، مانند دن کیشوت، در جستجوی عدالتی است که شاید هیچ گاه به آن دست پیدا نکند.
• خواب شبانه و جابجایی تصادفی: جابجایی ماهانه زندانیان بین طبقات، نمادی از بی ثباتی اجتماعی و از بین رفتن هویت طبقاتی ثابت است. این اتفاق، حس ناامنی را افزایش می دهد و مانع از شکل گیری هرگونه همبستگی دائمی می شود.
• دختر کوچک: دختر کوچک در پایان فیلم، مهم ترین پیام برای تغییر، معصومیت از دست رفته و امید به آینده ای بهتر است. او تنها موجودی است که در پایین ترین طبقات زندگی می کند و به نوعی نمادی از کودکانی است که قربانی بی عدالتی های بزرگسالان می شوند. او می تواند نمادی از امید به نسلی جدید باشد که بتواند چرخه معیوب را بشکند.
• پایان مبهم فیلم: آیا پیام به طبقه صفر می رسد؟ معنی ناکام بودن پیام چیست؟ این ابهام عمدی، تماشاگر را به تفکر وامی دارد. شاید فیلم می خواهد بگوید که تغییر از درون سیستم بسیار دشوار است و امید واقعی در نمادی ناب از معصومیت است که می تواند وجدان خفته جامعه را بیدار کند. این پایان، تجربه ای کاملاً شخصی از درک پیام فیلم را برای هر بیننده به ارمغان می آورد.

«حفره» تنها یک زندان نیست؛ آینه ای است که طبیعت انسان را در شرایط حاد به نمایش می گذارد، جایی که هر طبقه داستان خودخواهی یا از خودگذشتگی را روایت می کند.

فیلم پلتفرم ۲ (The Platform 2): اطلاعات و انتظارات

طرفداران فیلم پلتفرم بی صبرانه منتظر دنباله این اثر بودند و خبر ساخت پلتفرم ۲ موجی از هیجان را در میان آن ها ایجاد کرد. این فیلم نیز به کارگردانی گالدر گازتلو-اوروتیا، قرار است در تاریخ ۴ اکتبر ۲۰۲۴ منتشر شود. اما نکته ای که بسیاری را شگفت زده کرد، این است که پلتفرم ۲ نه یک دنباله مستقیم، بلکه به عنوان یک پیش درآمد (Prequel) عمل می کند.

این رویکرد نشان می دهد که کارگردان قصد دارد ابعاد بیشتری از دنیای حفره را مورد کاوش قرار دهد و شاید به ریشه های این آزمایش اجتماعی بی رحمانه بپردازد. اطلاعات موجود نشان می دهد که پلتفرم ۲ روایتی جدید از طبقات و قوانین حفره را پیش از وقایع فیلم اول ارائه خواهد داد. این می تواند شامل جزئیات بیشتری درباره چگونگی شکل گیری این سیستم، یا تجربیات اولین زندانیان باشد.

انتظار می رود که پلتفرم ۲ به برخی از سوالات بی پاسخ فیلم اول، مانند چگونگی ایجاد حفره یا اهداف واقعی پشت این آزمایش، پاسخ دهد. همچنین، ممکن است این فیلم به ما نشان دهد که چگونه این سیستم به مرور زمان تکامل یافته و به شکلی که در فیلم اول دیدیم، تبدیل شده است. این فرصتی است تا دنیای حفره عمیق تر و گسترده تر شود و تماشاگران بتوانند درک جامع تری از این جهان پیچیده پیدا کنند. حضور بازیگران جدید در کنار احتمالی بازگشت برخی چهره های آشنا، می تواند به پویایی این پیش درآمد کمک کند و انتظارات را برای یک تجربه سینمایی به یاد ماندنی دیگر افزایش دهد.

نقد و بررسی فیلم از دیدگاه منتقدان و مخاطبان

پلتفرم به سرعت پس از انتشار، به پدیده ای جهانی تبدیل شد و هم منتقدان و هم مخاطبان را به شدت تحت تأثیر قرار داد. نظرات مثبت در مورد فیلم بسیار گسترده بود و آن را اثری هوشمندانه، اورجینال، تأثیرگذار و با فضاسازی عالی و پیام های قوی توصیف کردند. منتقدان از رویکرد جسورانه گالدر گازتلو-اوروتیا در پرداختن به مسائل عمیق اجتماعی ستایش کردند و آن را فراتر از یک فیلم ژانریک دانستند.

نقاط قوت اصلی فیلم از دیدگاه منتقدان شامل کارگردانی قوی، بازی های درخشان، به ویژه ایوان ماساگه در نقش گورنگ که توانست عمق شخصیت را به خوبی نشان دهد، و فیلمبرداری و طراحی صحنه مینیمال اما مؤثر بود. این عناصر در کنار هم، توانستند فضایی خفقان آور و واقعی را برای «حفره» خلق کنند که تماشاگر را کاملاً درگیر می کند. استفاده از نمادگرایی عمیق نیز از دیگر جنبه هایی بود که مورد توجه قرار گرفت و نشان داد فیلم فراتر از یک سرگرمی صرف، به عنوان یک اثر هنری به طرح سوالات اساسی می پردازد.

واکنش های گسترده در شبکه های اجتماعی و پلتفرم های تماشا، از جمله نتفلیکس، نشان دهنده محبوبیت بی سابقه این فیلم در میان مخاطبان عمومی بود. تماشاگران نیز مانند منتقدان، از پیام های عمیق فیلم و قدرت آن در به چالش کشیدن تفکرات استقبال کردند. بسیاری از کاربران در مورد معانی پایان فیلم و نمادهای آن به بحث و تبادل نظر پرداختند که این خود نشانه ای از تأثیرگذاری عمیق پلتفرم است. فیلم سکو اغلب با آثاری مشابه با تم دلهره آور و اجتماعی، مانند Snowpiercer (برف شکن) و Cube (مکعب) مقایسه می شود که همگی به بررسی طبیعت انسان در شرایط بحرانی می پردازند.

تأثیر پلتفرم فراتر از گیشه ها رفت و به بحث های عمومی در مورد نابرابری، سرمایه داری و همبستگی اجتماعی دامن زد. این فیلم به خوبی نشان داد که چگونه سینما می تواند ابزاری قدرتمند برای بیدار کردن وجدان جامعه و طرح سوالات سخت اما ضروری باشد. حس همراهی با شخصیت ها و غرق شدن در دنیای «حفره»، تجربه ای است که کمتر فیلمی می تواند تا این حد به مخاطب خود ارائه دهد.

چرا باید فیلم پلتفرم را ببینیم؟

تماشای فیلم پلتفرم تجربه ای فراموش نشدنی و در عین حال چالش برانگیز است که هر بیننده ای را به تأمل وا می دارد. این فیلم برای علاقه مندان به سینمای فکری، آثاری که به طرح سوالات فلسفی و اجتماعی می پردازند، و کسانی که به دنبال فراتر رفتن از سرگرمی صرف هستند، یک گزینه بی نظیر است. پلتفرم نه تنها یک داستان هیجان انگیز و دلهره آور را روایت می کند، بلکه به شکلی بی پرده، واقعیت های تلخ جامعه را به تصویر می کشد.

یکی از دلایل اصلی برای تماشای پلتفرم این است که این فیلم شما را مجبور می کند که به روابط قدرت، نابرابری های طبقاتی، و چگونگی تأثیر این ساختارها بر طبیعت انسان فکر کنید. فیلم به شما نشان می دهد که چگونه طمع و خودخواهی می تواند انسان ها را به کارهایی وحشیانه بکشاند، و در مقابل، چگونه امید به تغییر و همبستگی می تواند حتی در تاریک ترین شرایط نیز زنده بماند. این فیلم آینه ای است که در برابر جامعه امروز قرار می دهد و شما را به بازنگری در ارزش ها و باورهای خود دعوت می کند.

علاوه بر پیام های عمیق، پلتفرم از نظر ساختار و کارگردانی نیز اثری قدرتمند است. فضاسازی منحصر به فرد حفره، بازی های قوی و فیلمبرداری هنرمندانه، همگی دست به دست هم داده اند تا یک تجربه سینمایی بی نظیر را خلق کنند. این فیلم توانایی دارد که تا مدت ها پس از تماشا، ذهن شما را درگیر کند و شما را به بحث و گفتگو در مورد مفاهیم آن ترغیب نماید. تماشای پلتفرم فرصتی است برای دیدن یک اثر اورجینال که با جسارت تمام، به طرح موضوعاتی می پردازد که اغلب از آن ها دوری می کنیم. اگر به دنبال فیلمی هستید که شما را به چالش بکشد و دیدگاهتان را نسبت به جهان تغییر دهد، پلتفرم انتخابی عالی خواهد بود.

هر کسی که به دنبال درک بهتر جامعه، طبیعت انسان و تأثیر سیستم ها بر اخلاق فردی است، باید این اثر را تماشا کند. این فیلم یک هشدار، یک اعتراض، و در عین حال، یک امید است که شاید روزی پیام به طبقه صفر برسد و چرخه بی عدالتی شکسته شود.

نتیجه گیری

فیلم پلتفرم بیش از یک داستان علمی-تخیلی و دلهره آور است؛ این اثر سینمایی، روایتی عمیق و تأثیرگذار از ساختارهای اجتماعی، نابرابری و طبیعت پیچیده انسان است. با روایتگری بی پرده و نمادگرایی غنی، پلتفرم تماشاگر را به سفری در اعماق یک زندان عمودی می برد که آینه ای تمام نما از جهان واقعی ماست.

این فیلم به شکلی درخشان نشان می دهد که چگونه سیستم ها می توانند انسان ها را به سمت خودخواهی سوق دهند، اما در عین حال، جرقه هایی از امید، همدلی و تلاش برای تغییر را نیز به نمایش می گذارد. پلتفرم با پایان مبهم خود، تماشاگر را با سوالاتی عمیق تنها می گذارد و او را به تفکر در مورد نقش خود در جامعه و چگونگی ایجاد عدالت دعوت می کند. این اثر با قدرت خود در برانگیختن احساسات و تحریک افکار، به عنوان یکی از مهم ترین فیلم های اسپانیایی در سال های اخیر شناخته می شود.

تماشای پلتفرم تجربه ای است که می تواند دیدگاه شما را نسبت به جهان و ماهیت انسان متحول کند. این فیلم یادآور می شود که در هر شرایطی، انتخاب ها و اعمال ما می توانند تفاوت ساز باشند، حتی اگر در «حفره» ای بی انتها گرفتار باشیم. امید به پیام و رسیدن آن به طبقه صفر، در واقع همان امید به بیداری وجدان جمعی و تغییر به سوی جهانی عادلانه تر است.