۵۰ سال پیش حیات فرازمینی کشف شد و ما آن ها را کُشتیم!

غزال زیاری: در سال ها و دهه های اخیر جست وجو برای یافتن حیات فرازمینی یکی از بزرگ ترین دغدغه های علمی عصر حاضر بوده و در این راستا اقدامات زیادی انجام شده است؛ از ارسال فضاپیماها به نقاط مختلف منظومه شمسی برای یافتن نشانه هایی از آب مایع و جمعیت های میکروبی گرفته تا استقرار آنتن های عظیم برای دریافت سیگنال های احتمالی از موجودات هوشمند.

همه این تلاش ها باهدف اثبات این فرضیه است که انسان تنها موجود دارای شعور در جهان نیست.

اما یک مناظره علمی دوساله بار دیگر این احتمال را مطرح کرده که ممکن است بشر در گذشته و در جریان همین تلاش ها به طور تصادفی همان چیزی را نابود کرده باشد که برای یافتنش این چنین می کوشد: حیات فرازمینی.

ماجرای این نظریه چیست؟

در مقاله ای که در سال ۲۰۲۳ در وب سایت Big Think منتشر شد دکتر دیرک شولتسه-ماکوخ استاد اخترزیست شناسی دانشگاه فنی برلین مدعی شد که فرودگرهای وایکینگ ناسا در دهه ۱۹۷۰ میلادی احتمالاً نشانه هایی از حیات در مریخ یافته بودند اما در جریان آزمایش ها و به طور ناخواسته آن را از بین برده اند.

به گفته او این کاوشگرها مقادیر کمی از “ترکیبات آلی کلردار” (مولکول های کربنی حاوی اتم های کلر) را کشف کرده بودند. اما ناسا این یافته ها را ناشی از آلودگی زمینی دانسته و پیگیری بیشتری انجام نداده.

در سال های بعد مریخ نوردهای پیشرفته تر وجود ترکیبات آلی بومی را در سطح سیاره سرخ تأیید کردند. شولتسه-ماکوخ معتقد است که اگر گونه هایی از حیات درون سنگ های نمکی با جذب آب از جو خشک مریخ زنده مانده باشند افزودن آب زمین به نمونه های خاک مریخی در آزمایش های فرودگر وایکینگ ممکن است باعث نابودی این موجودات شده باشد.

این نظریه به ویژه در آستانه پنجاهمین سالگرد پرتاب نخستین کاوشگر وایکینگ واکنش های زیادی را برانگیخته است.

مخالفان این نظریه چه می گویند؟

از سوی دیگر دکتر کریس مک کی اخترژئوفیزیک دان و دانشمند ارشد ناسا این ادعاها را بی اساس می داند. او دراین باره گفت: «فرودگرهای وایکینگ هیچ مدرک قاطعی مبنی بر وجود میکروب در مریخ نیافتند. نتایجی وجود ندارد که نشان دهد وایکینگ هر نوعی از حیات را یافته باشد؛ این ایده که افزودن آب به یک جامعه میکروبی خشک شده ممکن است باعث شوک شود جدید نیست. این موضوع برای تیم وایکینگ غیرمنتظره نبود؛ چرا که درک زندگی در محیط های شور خشک و سرد که از طراحی و عملیات آزمایش های زیست شناسی وایکینگ ها خبر می دهد تقریباً در مقایسه با حال تغییری نکرده است.»

به عبارت دیگر ناسا برای شوک احتمالی به میکروب ها یا بقایای میکروبی در هنگام مرطوب یا خیس کردن خاک برای آزمایش آماده بود. با این حال وایکینگ چنین زندگی یا بقایایی از آن پیدا نکرد.

اما شولتسه-ماکوخ بر فرضیه خود پافشاری دارد و دراین باره گفته: «موارد علمی واقعاً تغییر چندانی نکرده و با کشف آلکان ها (ترکیبات آلی متشکل از اتم های کربن و هیدروژن تک پیوندی) توسط مریخ نورد Perseverance شواهد به نفع وجود حیات در مریخ قوی تر شده اند.»

او به علاوه به پژوهش های خود و تیمش روی میکروارگانیسم های زیست پذیر در شرایط بسیار سخت اشاره و تأکید کرد که برخی از این موجودات می توانند در محیط هایی با غلظت بالای ترکیبات کلری مشابه شرایط مریخ زنده بمانند.

شولتسه-ماکوخ از علاقه مندان به این موضوع دعوت کرده تا مقاله به روزشده اش که در سپتامبر گذشته در نشریه Nature Astronomy منتشر شد را مطالعه کنند. در این مقاله او با استناد به شواهد جدیدتر بار دیگر از فرضیه خود دفاع می کند.

منبع: popularmechanics

227227