طناب کشی در فضا/ عکس – راکو

به گزارش خبرگزاری راکو، این رقابتی است که ممکن است هرگز یک برنده آشکار در آن مشخص نشود زیرا این دو کهکشان به خوبی می توانند در پایان این رقابت گرانشی با هم ادغام شوند.

بر اساس گزارش راکو، کهکشانی که هابل به تصویر کشیده است، کهکشان مارپیچی ان جی سی 5427(NGC 5427) است. این کهکشان همراه با کهکشان مارپیچی دیگری با اندازه مشابه به نام ان جی سی 5426(NGC 5426)، دوگانه آرپ 271(Arp271) را تشکیل می دهند که در فاصله حدود 130 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سنبله قرار دارد.

در حالی که ان جی سی 5426 در این تصویر خارج از کادر است، اثرات آن به وضوح مشخص است. در سمت راست در قسمت پایینی کهکشان مارپیچی، خطی از گاز، غبار و ستارگان دیده می شود که از ان جی سی 5427 دور می شوند.

این دو کهکشان که با هم آرپ 271 نامیده می شوند، حدود 130 هزار سال نوری در فضا امتداد دارند که تقریبا 1.3 برابر عرض کهکشان راه شیری ما است.

آرپ 271 توسط ستاره شناس بریتانیایی ویلیام هرشل در سال 1785 کشف شد و به طور گسترده توسط طیف وسیعی از تلسکوپ های زمینی و فضایی، از جمله تلسکوپ ویکتور ام بلانکو(Víctor M. Blanco) واقع در شیلی مورد مطالعه قرار گرفت.

بلانکو نمای کاملی از این طناب کشی کیهانی بین این دو کهکشان ارایه کرد که به تصویر هابل از ان جی سی 5427 این امکان را می دهد تا به طور کامل در زمینه حل شود.

دانشمندان مطمین هستند که این تعامل برای چندین میلیون سال آینده ادامه خواهد داشت. آنچه هنوز از مشاهدات آرپ 271 مشخص نیست این است که آیا تعامل گرانشی آن ها باعث می شود که این دو کهکشان به هم نزدیک شوند، برخورد کنند و ادغام شوند یا خیر.

ستاره شناسان می توانند برهمکنش گرانشی را ببینند که باعث می شود گاز بین این کهکشان ها به اشتراک گذاشته شود و این باعث شکل گیری ستاره های جدید می شود. بسیاری از این ستارگان جدید را می توان در طناب کشی کیهانی از گاز و غبار که این دو کهکشان در جریان است، مشاهده کرد.

رصد برهم کنش کهکشان ها به دانشمندان نمایی از اتفاقی را می دهد که راه شیری و کهکشان همسایه آن، آندرومدا در پیش دارند و در آینده ای دور با هم برخورد می کنند.

این دو کهکشان مارپیچی با سرعتی در حدود 1079 هزار و 870 کیلومتر در ساعت به یکدیگر نزدیک می شوند که تقریبا 450 برابر حداکثر سرعت یک جنگنده جت F-16 لاکهید مارتین است. اما آنها هنوز 2.5 میلیون سال نوری فاصله دارند که باید قبل از ملاقات و ادغام طی 4.5 میلیارد سال آینده آن را طی کنند.

وقتی این ادغام اتفاق بیفتد، چه اتفاقی برای منظومه شمسی می افتد؟

دانشمندان ادغام کهکشان ما و آندرومدا را در سال 2006 شبیه سازی کردند و دریافتند که ممکن است خورشید و منظومه شمسی به سمت سیاهچاله عظیم در قلب کهکشان راه شیری، موسوم به کمان ای* Sagittarius A* (Sgr A* پرتاب شود.

پس از این، بسته به اینکه ستاره ما چقدر به سیاهچاله نزدیک شود، دو اتفاق می تواند رخ دهد. اگر ستاره ما به اندازه کافی به ابرسیاهچاله 4.5 میلیون برابر خورشید نزدیک شود، ممکن است توسط نیروهای گرانشی عظیم آن متلاشی شود.

از طرف دیگر، اگر خورشید در مداری به دور این سیاهچاله بیفتد، ممکن است آنقدر سریع به اطراف بچرخد که به طور کلی از کهکشان راه شیری به بیرون پرتاب شود.

با مطالعه کهکشان های دارای برهمکنش دانشمندان می توانند شبیه سازی های بهتری بسازند که به ما نشان می دهد آیا منظومه شمسی و خورشید به چه سرنوشتی دچار می شوند.

227227