معرفی سریال تئوری بیگ بنگ (The Big Bang Theory)

سریال «تئوری بیگ بنگ» یا همان The Big Bang Theory، یکی از برجسته ترین و ماندگارترین کمدی های موقعیت در تاریخ تلویزیون است که دنیای فیزیک، کمیک و فرهنگ گیک ها را با زندگی روزمره و روابط انسانی گره زد. این سریال که توسط چاک لوری و بیل پریدی خلق شده، بین سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹ در ۱۲ فصل و ۲۷۹ قسمت از شبکه CBS به روی آنتن رفت و به سرعت به پدیده ای جهانی تبدیل شد. محوریت داستان بر زندگی گروهی از فیزیکدانان و مهندسان نابغه می چرخد که هوش خارق العاده ای در علم دارند، اما در مواجهه با دنیای واقعی و روابط اجتماعی دچار چالش های خنده داری می شوند؛ چالش هایی که با ورود یک همسایه عادی و جذاب به نام پنی، ابعاد کمدی جدیدی پیدا می کند و تجربه ای فراموش نشدنی را برای بینندگان رقم می زند.

تئوری بیگ بنگ نه تنها مرزهای کمدی را جابه جا کرد، بلکه با شخصیت های دوست داشتنی، دیالوگ های هوشمندانه و ارجاعات دقیق علمی، جایگاه ویژه ای در قلب میلیون ها بیننده در سراسر جهان پیدا کرد. این سریال با به تصویر کشیدن تکامل شخصیت ها از گوشه گیری و ناتوانی در برقراری ارتباط تا تجربه عشق، دوستی و مسئولیت های بزرگسالی، به اثری فراتر از یک کمدی صرف تبدیل شد و توانست به مدت بیش از یک دهه، هر هفته مخاطبان خود را به خنده وادارد و آن ها را به فکر فرو ببرد.

در قلب تئوری بیگ بنگ: داستان و مفهوم اصلی سریال

همه چیز از یک آپارتمان کوچک در پاسادینا، کالیفرنیا آغاز شد؛ جایی که دو فیزیکدان نابغه، لئونارد هافستادر و شلدون کوپر، هم اتاق بودند. این دو نفر که از نظر علمی در اوج بودند، اما در مسائل اجتماعی و عاطفی، جهان هایی متفاوت داشتند، محور اصلی داستان را تشکیل می دادند. زندگی آرام و بسیار منظم آن ها، به خصوص شلدون که وسواس های خاص خود را داشت، با ورود پنی، همسایه جدیدشان، کاملاً دگرگون شد.

خلاصه داستان: از علم تا زندگی روزمره

پنی، دختری بلوند، زیبا و خوش برخورد بود که برخلاف لئونارد و شلدون، نه دانشمند بود و نه به فرهنگ گیک ها علاقه ای داشت. او در یک رستوران محلی کار می کرد و رؤیای بازیگری در هالیوود را در سر می پروراند. تضاد بین جهان آکادمیک و علمی لئونارد و شلدون با دنیای عادی و روزمره پنی، منبع اصلی کمدی و چالش های سریال شد. لئونارد که به پنی علاقه مند شده بود، تلاش می کرد تا او را وارد دنیای خود کند و در این مسیر، شلدون با قوانین سفت و سخت و منطق خشک خود، اغلب مانع تراشی می کرد.

به این سه گانه اصلی، دو دوست و همکار دیگرشان نیز اضافه شدند: هاوارد والوویتز، یک مهندس هوافضا که با مادرش زندگی می کرد و تلاش های گاه مضحکی برای جلب توجه زنان انجام می داد، و راجش کوترپالی، یک اختر فیزیکدان هندی که به دلیل اضطراب اجتماعی شدید، تنها در حضور الکل می توانست با زنان صحبت کند. این گروه پنج نفره، با علایق مشترکشان به بازی های ویدیویی، کتاب های کمیک، فیلم های علمی-تخیلی و نظریه های فیزیک، ماجراهای خنده داری را رقم می زدند که اغلب ریشه در تفاوت هایشان با جامعه عادی داشت.

تم های اصلی: دوستی، عشق و تکامل شخصیت

فراتر از کمدی موقعیت، The Big Bang Theory داستانی از بلوغ و تکامل شخصیت ها را روایت می کند. در ابتدا، این شخصیت ها اغلب در دنیای کوچک خود محصور بودند و روابط اجتماعی برایشان چالش برانگیز بود. اما در طول ۱۲ فصل، بینندگان شاهد رشد و تغییرات عمیقی در هر یک از آن ها بودند. لئونارد یاد گرفت که چگونه در روابطش انعطاف پذیر باشد، پنی مسیر زندگی حرفه ای خود را پیدا کرد و به فردی مستقل تر تبدیل شد، هاوارد از یک پسر مامانی به یک همسر و پدر مسئولیت پذیر تغییر شکل داد و راج نیز بر بخش زیادی از مشکلات اجتماعی اش غلبه کرد.

محور اصلی این تکامل، رابطه شلدون کوپر با ایمی فارا فاولر بود. شلدون، که در ابتدا هیچ علاقه ای به روابط عاطفی نداشت و حتی از تماس فیزیکی بیزار بود، به لطف حضور ایمی و صبر بی اندازه او، قدم به قدم به سمت ازدواج و تشکیل خانواده حرکت کرد. این مسیر، نشان دهنده قدرت دوستی و عشق در تغییر و شکل دهی به زندگی انسان ها بود، حتی برای نابغه هایی که در ابتدا فکر می کردند به چنین چیزهایی نیازی ندارند. سریال به زیبایی نشان داد که هوش و استعداد علمی، هرگز نمی تواند جایگزین نیازهای عمیق انسانی برای ارتباط، همدلی و تعلق خاطر شود.

ستاره های جهان گیک ها: بازیگران و شخصیت های ماندگار

سریال تئوری بیگ بنگ به دلیل شخصیت پردازی های قوی و بازی های درخشان بازیگرانش، به یاد ماندنی شد. هر یک از این شخصیت ها، ابعاد منحصربه فردی داشتند که آن ها را به نمادی از خود تبدیل می کرد و در ذهن مخاطب حک می شد.

شلدون کوپر (جیم پارسونز): نابغه عجیب و غریب

شلدون لی کوپر، نمادین ترین شخصیت سریال، یک فیزیکدان نظری با ضریب هوشی بسیار بالا و رفتارهای خاص بود. وسواس های او به نظم و قوانین، عدم درک طعنه و کنایه، نیاز به کنترل محیط و جملات معروفش مانند Bazinga! یا Penny, Penny, Penny، او را به شخصیتی محبوب و در عین حال چالش برانگیز تبدیل کرده بود. بسیاری از بینندگان و منتقدان، رفتارهای شلدون را با علائم سندروم آسپرگر مرتبط می دانستند، اما سازندگان سریال هرگز به طور رسمی این موضوع را تایید نکردند و معتقد بودند شلدون صرفاً همین گونه است.

«من می تونستم زودتر برسم اینجا ولی اتوبوس به طرز احمقانه ای برای سوار کردن سایر مردم مدام توقف می کرد.» – شلدون کوپر

انتخاب جیم پارسونز برای این نقش، یکی از بزرگ ترین نقاط قوت سریال بود. او توانست با بازی استثنایی خود، پیچیدگی ها و ظرافت های شخصیت شلدون را به بهترین شکل ممکن به تصویر بکشد و به همین دلیل، چهار بار برنده جایزه امی بهترین بازیگر نقش اول مرد در مجموعه تلویزیونی کمدی شد. گفته می شود پارسونز در ابتدا با دیدن فیلم نامه، فکر می کرده این یک سریال مستند درباره یک برنامه تلویزیونی واقعی است و از اینکه برای یک سیتکام انتخاب شده، شگفت زده بوده است.

لئونارد هافستادر (جانی گالکی): صدای منطق و قلب گروه

لئونارد، فیزیکدان تجربی و هم اتاقی شلدون، نقطه مقابل او در مسائل اجتماعی بود. او به عنوان فردی منطقی و تا حدودی خجالتی، اغلب نقش پل ارتباطی بین شلدون و دنیای بیرون را ایفا می کرد. عشق او به پنی، یکی از خطوط داستانی اصلی سریال بود و بینندگان شاهد فراز و نشیب های رابطه آن ها بودند تا سرانجام به ازدواج ختم شد. نکته جالب توجه درباره شخصیت لئونارد این است که با وجود اینکه او در سریال عینک طبی به چشم می زند، جانی گالکی در واقعیت نیازی به عینک ندارد و لنزی در شیشه های عینک او وجود نداشت.

پنی (کیلی کوئوکو): ستاره ای از جنس مردم عادی

پنی، همسایه جذاب و مهربان، عنصر بیرونی و نقطه تضاد کمدی سریال بود. او با دیدگاه های ساده تر و تجربیات واقعی اش از زندگی، اغلب دیدگاه های عجیب و غریب دانشمندان را به چالش می کشید. پنی به عنوان یک پیش خدمت ساده شروع کرد، اما در طول سریال رشد قابل توجهی داشت و در نهایت در یک شرکت داروسازی مشغول به کار شد. نام خانوادگی او هرگز در طول ۱۲ فصل سریال فاش نشد که یکی از اسرار بامزه و ماندگار The Big Bang Theory به شمار می رود. کیلی کوئوکو در ابتدا برای نقش دیگری در پایلوت اولیه سریال تست داده بود که پخش نشد، اما سرانجام برای نقش پنی انتخاب شد و به یکی از پردرآمدترین بازیگران تلویزیون تبدیل گشت.

هاوارد والوویتز (سایمون هلبرگ): مهندس فضانورد و عاشق پیشه

هاوارد، مهندس هوافضا و تنها شخصیت گروه که دارای مدرک دکترا نبود (که اغلب توسط شلدون به او یادآوری می شد)، در ابتدا به دلیل تلاش های ناموفقش برای اغواگری زنان و رابطه اش با مادرش که هرگز چهره او دیده نشد، منبع کمدی بود. او با کلاه گیس های عجیب و غریب و طرز لباس پوشیدنش شناخته می شد. با این حال، هاوارد نیز تکامل یافت، به فضا رفت و با برنادت ازدواج کرد و صاحب فرزند شد. این رشد شخصیتی او را از یک مرد مجرد وابسته به مادر، به یک شوهر و پدر مسئولیت پذیر تبدیل کرد.

راجش کوترپالی (کونال نایر): اختر فیزیکدان خجالتی و حساس

راج، اختر فیزیکدان هندی، با مشکل اضطراب اجتماعی شدیدش شناخته می شد؛ او تا فصول میانی سریال نمی توانست با زنان صحبت کند، مگر اینکه الکل مصرف کرده باشد. این ویژگی، موقعیت های کمدی فراوانی را ایجاد می کرد. راج نیز در نهایت بر این مشکل غلبه کرد و روابط عاشقانه مختلفی را تجربه کرد، هرچند به ازدواج ختم نشد. داستان انتخاب کونال نایر برای این نقش نیز جالب است؛ سازندگان به دنبال یک بازیگر غیرآمریکایی بودند و او با لهجه و بازی منحصر به فردش، کاملاً مناسب این نقش تشخیص داده شد.

ایمی فارا فاولر (ماییم بیالیک): عصب شناس، نیمه گمشده شلدون

ایمی، عصب شناس، از فصل سوم به بعد به سریال اضافه شد و به سرعت به نیمه گمشده شلدون تبدیل شد. او در ابتدا تقریباً یک نسخه زنانه از شلدون بود، اما به تدریج شخصیت مستقل تری پیدا کرد و توانست بر شلدون تأثیر بگذارد و او را به سمت رشد عاطفی سوق دهد. نکته جالب و قابل توجه این است که ماییم بیالیک، بازیگر نقش ایمی، در دنیای واقعی نیز دارای مدرک دکترای عصب شناسی است. این موضوع به او کمک کرد تا درک عمیق تری از نقش خود داشته باشد و حتی در برخی از دیالوگ ها و صحنه های علمی به نویسندگان کمک کند.

برنادت راستنکاوسکی (ملیسا راوش): میکروبیولوژیست و همسر هاوارد

برنادت، میکروبیولوژیست با صدای نازک و شخصیت قاطع، به عنوان دوست دختر پنی وارد گروه شد و سپس با هاوارد وارد رابطه شد و با او ازدواج کرد. او توانست هاوارد را از وابستگی به مادرش رها کرده و به مردی مسئولیت پذیر تبدیل کند. شخصیت برنادت با وجود جثه کوچک، اراده ای قوی داشت و می توانست حتی هاوارد را نیز کنترل کند.

شخصیت های فرعی و مهمان: تکمیل کننده پازل کمدی

علاوه بر شخصیت های اصلی، تعداد زیادی شخصیت فرعی و مهمان نیز در موفقیت و جذابیت سریال نقش داشتند. از جمله آن ها می توان به لزلی وینکل (همکار فیزیکدان و رابطه ای کوتاه با لئونارد و هاوارد)، زک جانسون (دوست پسر سابق پنی با هوش پایین)، ویل ویتون (بازیگر معروف و دشمن سپس دوست شلدون)، استوارت بلوم (صاحب فروشگاه کمیک بوک) و مادران شخصیت ها اشاره کرد. حضور این شخصیت ها، ابعاد جدیدی به داستان اضافه کرده و طنز سریال را غنی تر می کرد.

چرا تئوری بیگ بنگ اینقدر محبوب شد؟ ویژگی های منحصر به فرد

موفقیت عظیم The Big Bang Theory تصادفی نبود. ترکیبی از طنز هوشمندانه، شخصیت پردازی قوی، ارجاعات فرهنگی و علمی دقیق، و عناصر پشت صحنه خاص، این سریال را به یکی از محبوب ترین سیتکام های تاریخ تبدیل کرد.

طنز مبتنی بر علم و فرهنگ گیک ها

یکی از اصلی ترین دلایل جذابیت تئوری بیگ بنگ، توانایی آن در ترکیب طنز با مفاهیم علمی پیچیده و فرهنگ زیرزمینی گیک ها بود. دیالوگ های پر از اصطلاحات علمی، ارجاعات به فیلم های علمی-تخیلی (مانند استار ترک و جنگ ستارگان)، بازی های ویدیویی و کتاب های کمیک، برای مخاطبان خاص خود بسیار جذاب بود و در عین حال، برای بینندگان عادی نیز به قدری توضیح داده می شد که قابل فهم باشد.

صحت علمی اطلاعات ارائه شده در سریال بسیار مهم بود. دیوید سالتزبرگ، استاد فیزیک و اخترشناسی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، به عنوان مشاور علمی سریال حضور داشت. وظیفه او بررسی فیلم نامه از لحاظ علمی و نوشتن فرمول ها و معادلات پیچیده روی وایت بردهای شلدون بود. او در مصاحبه ای اشاره کرد که کارش در سریال، حتی از تدریس در دانشگاه هم برایش مهم تر است، زیرا محتوای علمی کوچک سریال به واسطه میلیون ها بیننده، تأثیر بسیار گسترده تری نسبت به یک مقاله علمی صرف دارد.

پشت صحنه و طراحی صحنه: رازهای آپارتمان گیک ها

یکی از عناصر نمادین سریال، آسانسور خراب آپارتمان شلدون و لئونارد بود که آن ها را مجبور می کرد همیشه از پله ها استفاده کنند. این آسانسور خراب به منبع بسیاری از شوخی ها و سکانس های کمدی تبدیل شد و حتی در فصل سوم دلیل خرابی آن (یکی از آزمایش های ناکام لئونارد) فاش شد. جالب اینجاست که کل راهروها و طبقات ساختمان در واقع یک دکور واحد بودند که با تغییر دکور و زاویه دوربین، حس جابه جایی بین طبقات را به بیننده القا می کرد.

طراحی صحنه آپارتمان شلدون و لئونارد نیز پر از جزئیات بود و به خوبی منعکس کننده شخصیت های آن ها بود؛ از قفسه های پر از کتاب های علمی و کمیک تا اسباب بازی ها و فیگورهای شخصیت های علمی-تخیلی. این جزئیات، به غنی تر شدن دنیای سریال و ایجاد حس واقعی بودن کمک می کرد.

موسیقی متن و تیتراژ: هویت صوتی سریال

تیتراژ شروع سریال با آهنگ گروه Barenaked Ladies که با سرعت بالا، تاریخچه جهان را از آغاز تا زمان حال روایت می کرد، به یکی از نمادهای سریال تبدیل شد. این تیتراژ نه تنها جذاب و به یاد ماندنی بود، بلکه به خوبی حال و هوای علمی و کمدی سریال را به بیننده منتقل می کرد و از همان ابتدا، هویت خاص The Big Bang Theory را شکل می داد. موسیقی متن نیز با استفاده هوشمندانه از صداهای کمدی و پس زمینه های مناسب، به تقویت صحنه های خنده دار کمک می کرد.

نگاهی به تولید و حواشی: حقایق جذاب و ناگفته

مسیر تولید The Big Bang Theory خالی از چالش و نکات جالب نبود. از پایلوت اولیه که هرگز پخش نشد تا دستمزدهای میلیونی بازیگران، هر مرحله از ساخت این سریال داستانی برای گفتن دارد.

شروع نامتعارف و پایلوت اولیه: جرقه های آغازین

برخلاف بسیاری از سریال ها که ابتدا یک طرح کلی (pitch) به شبکه ارائه می دهند، چاک لوری و بیل پریدی، خالقان سریال، آنقدر به ایده خود مطمئن بودند که یک پایلوت (قسمت آزمایشی) کامل از سریال را تولید کرده و سپس آن را به شبکه CBS نشان دادند. این روش نامتعارف، مورد استقبال مدیران شبکه قرار گرفت.

با این حال، پایلوت اولیه ساخته شده برای فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷، تفاوت های چشمگیری با نسخه نهایی داشت و هرگز به صورت رسمی پخش نشد. در آن نسخه، تنها شخصیت های لئونارد و شلدون حضور داشتند و به جای پنی، دو شخصیت زن دیگر به نام های کیتی و گیلدا وجود داشتند. کیلی کوئوکو (بازیگر نقش پنی) نیز در همین پایلوت اولیه برای نقش دیگری تست داده بود. شبکه CBS با وجود عدم رضایت از پایلوت اول، پتانسیل سریال را درک کرد و از سازندگان خواست تا تغییراتی ایجاد کنند. چاک لوری بعدها این پایلوت را افتضاح توصیف کرد، اما تأکید کرد که بازی جانی گالکی و جیم پارسونز از همان ابتدا عالی بود. با اضافه شدن کیلی کوئوکو، سایمون هلبرگ و کونال نایر، نسخه دومی از پایلوت ساخته شد که مورد تأیید قرار گرفت و سرآغاز سفر ۱۲ ساله تئوری بیگ بنگ بود.

دستمزد بازیگران: میلیون ها دلار برای هر اپیزود

موفقیت بی نظیر The Big Bang Theory به معنای دستمزدهای سرسام آور برای بازیگران اصلی آن بود. در ابتدا، جیم پارسونز، جانی گالکی و کیلی کوئوکو برای هر قسمت ۶۰,۰۰۰ دلار دریافت می کردند که به تدریج افزایش یافت. در سال ۲۰۱۴، این سه بازیگر اصلی توانستند دستمزد خود را به رقم بی سابقه یک میلیون دلار برای هر قسمت افزایش دهند. این اتفاق یادآور قراردادهای بازیگران سریال فرندز بود که آن ها نیز در اوج محبوبیت به همین سطح از دستمزد رسیده بودند.

در ادامه، سایمون هلبرگ و کونال نایر نیز موفق شدند دستمزد خود را به یک میلیون دلار در هر قسمت برسانند. در حرکتی قابل تحسین در سال ۲۰۱۷، پنج بازیگر اصلی ۱۰٪ از دستمزد خود را کاهش دادند تا ملیسا راوش (برنادت) و ماییم بیالیک (ایمی) نیز بتوانند دستمزد خود را به نیم میلیون دلار برای هر قسمت افزایش دهند. این اقدام نشان دهنده همبستگی و روحیه تیمی قوی در میان بازیگران بود.

جوایز و افتخارات: تئوری بیگ بنگ در اوج شهرت

سریال تئوری بیگ بنگ نه تنها از نظر تجاری موفق بود، بلکه مورد تحسین منتقدان و جوایز متعددی نیز قرار گرفت. این سریال در طول دوران پخشش نامزدی ها و بردهایی در جوایز معتبری چون امی و گلدن گلوب کسب کرد. از جمله مهم ترین این افتخارات، می توان به چهار جایزه امی برای جیم پارسونز در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد در مجموعه تلویزیونی کمدی اشاره کرد. این سریال همچنین چندین بار نامزد جایزه امی بهترین مجموعه تلویزیونی کمدی شد و توانست به دلیل محبوبیت و کیفیت خود، در رتبه بندی های تلویزیونی جایگاه های بالایی را به خود اختصاص دهد و حتی در فصل یازدهم، رتبه اول را کسب کند.

فراتر از تئوری بیگ بنگ: سریال مشتق شلدون جوان (Young Sheldon)

پس از موفقیت چشمگیر The Big Bang Theory، شبکه CBS تصمیم گرفت تا دنیای این سریال را گسترش دهد و یک اسپین آف (سریال مشتق) بر اساس شخصیت محبوب شلدون کوپر بسازد. این سریال با عنوان شلدون جوان (Young Sheldon) در سال ۲۰۱۷ آغاز به پخش کرد و به دوران کودکی و نوجوانی شلدون در شرق تگزاس می پردازد.

سریال شلدون جوان داستان چگونگی شکل گیری شخصیت پیچیده شلدون، نبوغ زودهنگام او و چالش هایش در یک خانواده مذهبی و غیرآکادمیک را روایت می کند. جیم پارسونز (شلدون بزرگسال) به عنوان راوی در این سریال حضور دارد و ایان آرمیتاژ نقش شلدون جوان را بر عهده دارد. این سریال فرصتی را فراهم می کند تا بینندگان با ریشه های رفتارهای خاص شلدون و چگونگی تبدیل شدنش به نابغه ای که می شناسند، آشنا شوند. اگر از طرفداران پروپاقرص تئوری بیگ بنگ هستید و می خواهید دید عمیق تری نسبت به گذشته شلدون پیدا کنید، شلدون جوان قطعاً برای شما جذاب خواهد بود و بسیاری از سوالات ناگفته درباره شخصیت او را پاسخ می دهد.

چرا تماشای سریال تئوری بیگ بنگ را به شما پیشنهاد می کنیم؟

تئوری بیگ بنگ فراتر از یک کمدی موقعیت ساده است؛ این سریال دعوتی است به دنیایی که در آن علم و طنز دست در دست هم می دهند تا لحظاتی فراموش نشدنی را رقم بزنند. برای کسانی که به دنبال کمدی هوشمندانه، شخصیت های دوست داشتنی و داستانی درباره رشد و تکامل روابط انسانی هستند، این سریال یک انتخاب عالی است.

تئوری بیگ بنگ به شما نشان می دهد که چگونه گروهی از نابغه های اجتماعی ناهنجار، یاد می گیرند که عشق بورزند، دوست شوند و با چالش های زندگی بزرگسالی کنار بیایند. این سریال ثابت می کند که حتی در دنیای پر از فرمول های فیزیک کوانتوم و ارجاعات به داستان های علمی-تخیلی، ارزش های انسانی مانند دوستی، وفاداری و تلاش برای یافتن جایگاه خود در جهان، حرف اول را می زنند. هر قسمت از این سریال، نه تنها خنده را بر لب شما می آورد، بلکه شما را به فکر فرو می برد که چگونه تفاوت ها می توانند به زیبایی هایی تبدیل شوند که زندگی را غنی تر می کنند.

«گوشی من دقیقا اندازه شما باهوشه.» – پنی

نتیجه گیری

سریال تئوری بیگ بنگ، با رویکردی تازه به ژانر کمدی موقعیت، توانست دنیای علم و فرهنگ گیک ها را به خانه های میلیون ها نفر بیاورد. این سریال تنها به خاطر شوخی های علمی و ارجاعات خاصش به یاد ماندنی نشد، بلکه به دلیل شخصیت پردازی های عمیق، تکامل روابط، و داستان های انسانی اش که هر بیننده ای می توانست با آن ها ارتباط برقرار کند، جایگاه خود را در تاریخ تلویزیون تثبیت کرد. تئوری بیگ بنگ، میراثی از هوش، طنز و دوستی را از خود به جا گذاشت که تا سال ها پس از پایان پخشش، همچنان مورد تحسین قرار خواهد گرفت و الهام بخش سریال های کمدی دیگری خواهد بود.

این سریال نشان داد که می توان از تفاوت ها، منبعی برای خنده و رشد ساخت و اینکه فارغ از میزان هوش یا توانایی های اجتماعی، همه انسان ها به ارتباط، عشق و پذیرش نیاز دارند. تئوری بیگ بنگ بیش از یک سریال کمدی بود؛ تئوری ای درباره نحوه کنار آمدن با جهان، پیدا کردن جایگاه خود در آن، و مهم تر از همه، پیدا کردن خانواده ای از دوستان بود که زندگی را ارزشمند می کند.