اعتراضات دانشجویی؛ وقتی اسراییل، غرب را از دست می دهد

تحلیلگر مشهور انگلیسی موج اخیر اعتراضات ضدصهیونیستی در دانشگاه های غرب را با جنبش اعتراضات دانشجویی دهه 1960 در کشورهای غربی در اعتراض به جنگ ویتنام قابل مقایسه دانسته و یکی از دلایل اصلی شعله ور شدن هر چه بیشتر جنبش کنونی را تداوم حمایت های «جو بایدن» رییس جمهور دموکرات آمریکا از رژیم صهیونیستی می داند.

به گزارش راکو، «دیوید هرست»، تحلیلگر اصالتا انگلیسی پایگاه «میدل ایست آی» در تحلیل خود درباره موج اعتراضات فراگیر دانشجویی در حمایت از آرمان فلسطین و محکومیت جنگ و جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه می نویسد: «جنبش اعتراضی ضد جنگ غزه باعث احیای آرمان ملی فلسطین شده و نسل جدیدی از یهودیان آمریکایی کم کم این ادعا که صهیونیسم مالک روایتهای آنها است را به چالش می کشند.»

آمریکا؛ از ویتنام تا غزه

دیوید هرست در ابتدای این مقاله با تیتر «اعتراضات پردیسهای دانشگاهی؛ می تواند موقعی باشد که اسراییل، غرب را از دست می دهد» به ارایه شرحی از تحولات مربوط به جنبش های دانشجویی ضد جنگ ویتنام در دهه 1960 پرداخته و می نویسد که در پی تحولات سال 1968 در این جنگ به ویژه بعد از عملیات موسوم به «حمله عید تت» انتقادات از شکست ها و تلفات بالای آمریکا در این جنگ در داخل رو به تشدید گذاشت و جنبشهای دانشجویی ضد جنگ ویتنام در آمریکا، آلمان و فرانسه شعله ور شد.

او خاطر نشان می کند: «در سال 1968، دانشگاه کلمبیا تبدیل به یکی از کانون های اعتراضات ضد جنگ ویتنام شد؛ یکی از مبناهای این اعتراضات این بود که دانشگاه کلمبیا ارتباطات گسترده ای با صنایع دفاعی آمریکا داشت. دانشجویان در یک مقطع پنج ساختمان را اشغال و هنری کولمن، مسیول ارشد دانشگاه را به مدت 36 ساعت به گروگان گرفتند. تصویری نمادین از یک دانشجوی در حال کشیدن سیگار در دفتر کولمن منتشر شده است. پلیس وارد عمل شد و صدها دانشجو دستگیر و مجروح شده و سپس دست به  اعتصاب زدند و در ادامه گریسون کرک، رییس وقت دانشگاه کلمبیا استعفا کرد. موج اعتراضات ضد جنگ ویتنام در خارج از محل برگزاری کنوانسیون ملی دموکرات ها در شیکاگو به اوج خود رسید و بعدها این اعتراضات به عنوان یکی از دلایل پیروزی ریچارد نیکسون، رییس جمهور اسبق جمهوریخواه آمریکا در دهه 1970  تلقی شد. در این میان، جنبش مخالف با جنگ ویتنام مانند آتش در سراسر جهان گسترش یافت.»

محاصره دفتر هنری کولمن توسط دانشجویان در سال 1968

این تحلیلگر انگلیسی پس از آنکه گذری به گسترش اعتراضات ضد جنگ ویتنام در دهه های 1960 و 1970 به کشورهای غربی دیگر شامل آلمان و فرانسه می زند می نویسد: «تشابهات بین جنبش اعتراضی ضد جنگ ویتنام در دهه 1960 و اعتراضات جهانی امروز علیه جنگ غزه فراوان هستند.»

خیزش دانشجویی علیه نسل کشی

دیوید هرست در ادامه این مقاله جنگ رژیم صهیونیستی در هفت ماه گذشته علیه غزه در پاسخ به عملیات هفتم اکتبر طوفان الاقصی را یک «ماموریت نابودسازی» و «کارزار نسل کشی علیه هر شهروند و خانواده ای در غزه» توصیف کرده و خاطر نشان می کند: «بار دیگر یک رییس جمهور دموکرات در آمریکا در سال انتخابات دارد از یک جنگ حمایت می کند. بار دیگر دانشگاه کلمبیا کانون طغیان واقع شده که در آن معترضان به حملات اسراییل کمپ تاسیس کرده اند و موجی از اقدامات مشابه را محوطه های دانشگاه های دیگر در سراسر آمریکا به راه انداخته اند.  دانشگاه های کلمبیا، ییل و هاروارد همگی هدف این طغیان دانشجویی قرار گرفتند چون با اسراییل رابطه دارند. در دانشگاه کلمبیا دانشجویان از دانشگاه خواسته اند به سرمایه گذاری های خود در شرکت های بزرگ فن آوری، آمازون و گوگل، شرکت هایی که قراردادی به ارزش 1.2 میلیارد دلار در زمینه رایانش ابری با تل آویو دارند، پایان دهند.»

او ادامه داده است: «دانشجویان در دانشگاه ییل از این دانشگاه مطالبه کرده اند سرمایه گذاری در همه شرکت های تولید تسلیحاتی که به حمله اسراییل به فلسطین کمک می کنند را قطع کنند. دانشگاه ییل دارایی ساز و کار تبادل دانشجو با هفت دانشگاه اسراییلی است. هاروارد برنامه های مشترکی را با سه مورد از این دانشگاه ها داشته در حالی که دانشگاه کلمبیا روابطی را با چهار مورد از آنها دارد. همچون اتفاقات سال 1968 بسیاری از این اعتراضات با قوه قهریه مواجه شده اند. نعمت مینوش شفیق، رییس دانشگاه کلمبیا به پلیس نیویورک دستور داد کمپ اعتراضی با 50 چادر در محوطه چمن جنوبی دانشگاه را پاکسازی کند؛ اقدامی که به بازداشت 100 دانشجوی دانشگاه کلمبیا و کالج بارنارد از جمله دختر ایلهان عمر، نماینده فلسطینی تبار کنگره آمریکا منجر شد. مقام ها این دانشجویان را تعلیق کرده و به آنها گفتند نمی توانند ترم دانشگاه را به پایان برسانند. در دانشگاه ییل نیز 50 معترض دستگیر شدند. نیروهای امنیتی در دانشگاه اوهایو به تظاهرکنندگان با شوکر حمله کرده و آنها را ضرب و شتم کردند. از زمان تشدید این اعتراضات در 18 آوریل در دانشگاه کلمبیا حدود 900 معترض حامی فلسطین در سراسر آمریکا دستگیر شده اند.»

اعتراضات دانشجویان دانشگاه کلمبیا

هرست در ادامه این تحلیل کشتار دانشجویان معترض به جنگ ویتنام در دانشگاه ایالتی کنت در سال 1970 به دست گارد ملی اوهایو را که به کشته و زخمی شدن 13 دانشجو منجر شد یادآور شده و تاکید کرد تفاوت اعتراضات حال حاضر این است که سرکوب پلیس باعث گسترش هر چه بیشتر آنها شده است.

او با ذکر اینکه پلیس آمریکا برای مقابله با طوفان اعتراضات دانشجویی در حمایت از فلسطین تا کنون به دست کم 15 دانشگاه فراخوانده شده و همزمان اعتراضات در 22 دانشگاه و کالج دیگر رخ می دهند، روند گسترش اعتراضات به دانشگاه های انگلیس را شرح داده و تاکید می کند رسانه های انگلیسی به این اعتراضات اعتنای چندانی نداشته اند.

طغیان علیه میراث صهیونیسم

تحلیلگر انگلیسی نوشته است: «معترضان در کالج ترینیتی دانشگاه کمبریج تصویر لُرد بالفور،  وزیر خارجه اسبق بریتانیا، صادر کننده بیانیه مشهور بالفور را تخریب کرده و بعدا دانشگاه این تابلو را حذف کرد.

لندن شاهد سیزدهمین تظاهرات ملی از زمان شروع جنگ غزه بوده است. اعتراضات به جنگ غزه از نظر تداوم و ابعاد تنها با بزرگترین اعتراضات میلیونی علیه تصمیم تونی بلر، نخست وزیر اسبق انگلیس برای حمله به عراق در سال 2003 قابل مقایسه است. این اعتراضات حالا تاثیری عمیق بر خود غزه گذاشته چون مردم فلسطینی که این حمله را تحمل می کنند دیگر احساس نمی کنند که به حال خود رها شده اند.»

تخریب پرتره بالفور توسط یک معترض در انگلیس

دیوید هرست تاکید می کند: «لابی های حامی اسراییل به سیاستمدارانی که از فلسطین حمایت کنند برچسب یهودستیزی می زنند. آنها همانهایی هستند که مقام های وحشت زده و بزدل دانشگاه ها را وادار به اخراج اساتید به خاطر حمایتشان از فلسطین می کنند و با وجود آنکه خودشان را دموکرات جا می زنند شدیدا از ابزارهای فاشیست ها استفاده می کنند. آنها حاکمیت قانون، آزادی بیان و حق اعتراض کردن را به خطر انداخته اند. سردمدار این طغیان علیه صهیونیسم نسل جدیدی از یهودیانی هستند که حضور فزاینده ای در اعتراضات دارند.»

یهودیان از صهیونیسم تبری می جویند

به گفته هرست جنگ غزه باعث بروز یک مناظره بی سابقه در میان پیروان یهودیت شده و حالا روشنفکران برجسته ای همچون «نایومی کلین»، خبرنگار کانادایی، استدلال می کنند که صهیونیسم «بتی دروغین است که ایده سرزمین موعود را برگرفته و آن را تبدیل به سند یک دولت میلیتاریستی – قومیتی کرده است.»

کلین می نویسد: صهیونیسم «از ابتدا نوع زشتی از آزادی را تولید کرده که به کودکان فلسطینی نه به عنوان انسان بلکه به عنوان تهدید جمعیتی نگاه می کند همچون ماجرای  فرعون طبق کتاب خروج که نگران جمعیت رو به فزونی اسراییلی ها بوده و دستور به مرگ پسران آنها داد.»

او ادامه داده است: «صهیونیسم ما را به رویداد ویرانگر کنونی سوق داد و زمان آن رسیده که به وضوح بگوییم که همیشه در حال هدایت ما به این سمت بوده است. آن یک بت دروغین است که تعداد خیلی زیادی از مردم ما را وارد یک مسیر عمیقا غیر اخلاقی کرده و حالا برای آنها تکه پاره کردن فرمان های اصلی به ممنوعیت کشتن، دزدی و طمع را توجیه کرده است.»

اعتراضات ضد اسراییلی یهودیان

دیوید هرست تاکید می کند که حمایت از فلسطین همه جا را فرا گرفته و این رخدادها بدون عواقب نخواهند بود.

او نوشته است: «جنبش ضد جنگ غزه در آینده نزدیک باعث احیای آرمان  فلسطین به طرزی که هرگز سابقه ندارد، خواهد شد.  در اردوگاه های آوارگان فلسطینی در لبنان، دیوارنگاره ها در ستایش نبردهای جنبش های فتح و سازمان آزادیبخش فلسطین جای خود را به سمبل های جدیدی در تحسین حمله هفتم اکتبر داده اند. نماد مثلث برعکس که برای چتربازان حماس در زمان فرود به روی دیوار مرزی در غزه در هفتم اکتبر استفاده می شود حالا همه جا به چشم می خورد.

جمعیت فلسطینی های ساکن در تبعید در هر تظاهراتی در سراسر جهان سردمدار هستند و اقداماتشان بر خلاف میل اسراییل و حامیانش است. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل تصور می کرد اگر سالمندان آنها را بکشد، پسران و دختران آنها مبارزه را فراموش خواهند کرد اما نتانیاهو به عکس باعث تقویت و بازآفرینی علقه فلسطینی ها با سرزمین از دست رفته خود در همه جا شده است. از فلسطینی های ساکن اردوگاه آوارگان حطین در اردن بپرسید سرزمین آنها کجاست و جواب قاطع آنها این است: غزه یا کرانه باختری.»

آرمان فلسطین؛ قدرتمندتر از همیشه

این نویسنده انگلیسی همچنین بر این باور است که این موج حمایت ها باعث خنثی شدن سالها برنامه ریزی برای قطع کردن ارتباط جهان عرب با آرمان فلسطین شد. بهار عربی، سرکوب آن و جنگ های داخلی که از پی آن آمد باعث شدن که مساله فلسطین به عنوان منبع خبری اصلی برای دست کم یک دهه شد.

دیوید هرست تاکید می کند: تبلیغات رژیم صهیونیستی علیه آرمان ملی فلسطینی در پی اجرای عملیات «طوفان الاقصی» و تلاشش برای کم رنگ کردن این آرمان نزد کشورهای عربی نتیجه عکس داده است.

تظاهرات حمایت از فلسطین در اردن

او می نویسد: «فلسطین هفت ماه بعد از آن رویداد همه جا محبوبیت دارد. همه نظرسنجی ها این مساله را نشان می دهند. به جای آن اسراییل قدم به دیوان بین المللی دادگستری گذاشته و توسط این دیوان و دیوان دیگر لاهه یعنی دیوان بین المللی کیفری هدف تحقیقات قرار گرفته است؛ دیوانی که انتظار می رود به زودی برای نتانیاهو و مقام های اسراییلی دیگر حکم بازداشت صادر کند.»

هرست خاطر نشان می کند که یکی از تبعات رخدادهای هفت ماه گذشته در غره این بوده که در آمریکا نسل جدیدی که ضدیت با اسراییل دارد به منصه ظهور می رسد. او می گوید آمریکا تنها کشوری است که می تواند این جنگ را با لغو حمایت های اقتصادی، سیاسی و نظامی خود از اسراییل متوقف کند و اینکه تنها کشوری است که اسراییل به حرفش گوش داده و حرف آن را جدی می گیرد.

او می نویسد: «یهودیان از کارهایی که دارد به نام آنها انجام می شود وحشت زده هستند. آنها وحشت زده هستند از اینکه مذهبشان چطور تبدیل به عذری برای اجرای یک پاکسازی قومیتی شده است. آنها وحشت کرده اند از این که چطور میراث آنها به مجوزی برای کشتن تقلیل یافته است. آنها از قدرتی که اسراییل بر کنگره آمریکا، پارلمان انگلیس و هر حزب جریان اصلی دیگری در اروپا اعمال می کند وحشت زده هستند. یهودیان حالا این ادعا را که صهیونیسم مالک روایت آنها است به چالش می کشند. آنها در سطوح متعدد از بابت این اقدام متهم به خاین بودن شده اند.»

دیوید هرست در خاتمه مطلب خود نتیجه گیری می کند: «جنگ ویتنام بعد از حمله عید تت هفت سال دیگر به طول انجامید و اشغالگری اسراییل در غزه نیز به آسانی پایان خواهد یافت. اما اسراییل دیگر نقطه اوج حمایتهایی که از سمت آمریکا، انگلیس و اروپا دریافت می کرد را از دست داده و این اتفاق دارای اهمیت تاریخی است.»

پایان خبر راکو