چالش کلاس های پرتراکم؛ از سردرگمی تا توقعات نابه جا از معلمان

در گفت وگو با راکو مطرح شد؛

معاون آموزشی یک دبستان گفت: والدین و به ویژه معلمان از تشکیل کلاس های 45 نفره نارضایتی خود را اعلام می کنند و معلمان همیشه بابت این موضوع در برنامه ریزی ها، سردرگم هستند؛ توقعات بسیار نابه جایی از معلمان در راستای افزایش کیفیت تحصیلی دانش آموزان انتظار می رود و ازدحام کلاس های مدرسه نیز این توقعات را نابه جاتر می کند.

فرهاد شکیبایی، معاون آموزشی یک دبستان غیردولتی در پاسخ به این سوال که آیا در مدرسه شما کلاس هایی با تراکم جمعیتی 45 نفره تشکیل می شود، به خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری راکو، گفت: در مدرسه ما نه اما چنین کلاس هایی در مدارس دولتی وجود دارد.

وی علت تشکیل کلاس هایی با تراکم جمعیتی 45 نفره را کمبود معلم و فضای آموزشی دانست و ادامه داد: وزارت آموزش و پرورش به صورت مداوم اعلام می کند که تعداد معلمان کافی نیست. سال 1402، 50 هزار معلم از طریق آزمون استخدامی و 25 هزار نفر از طریق دانشگاه فرهنگیان استخدام شدند و این وزارتخانه درصدد است تا 1403، 72 هزار معلم استخدام کنند.

معلمان در کلاس های 45 نفره بیش تر از دانش آموزان سردرگم می شوند

این معاون آموزشی با اشاره به گله مندی والدین و معلمان، مطرح کرد: والدین و به ویژه معلمان از تشکیل کلاس های 45 نفره نارضایتی خود را اعلام می کنند و معلمان همیشه بابت این موضوع در برنامه ریزی ها، سردرگم هستند. توقعات بسیار نابه جایی از معلمان در راستای افزایش کیفیت تحصیلی دانش آموزان انتظار می رود و ازدحام کلاس های مدرسه نیز این توقعات را نابه جاتر می کند.

شکیبایی با بیان اینکه پیشنهادهایی در خصوص ارتقای کیفیت تحصیلی در کلاس هایی با تراکم جمعیتی 45 نفره دارم، ادامه داد: تنظیم درست توقعات جزء اولین راهکارهاست و به معنای این است که باید توقعات خود را به مناسب ترین شکل برسانیم.

این معاون آموزشی با اشاره به اینکه معلمان باید در کلاس درس درباره ارایه تکالیف و مدیریت کلاس اختیار تام داشته باشند، اظهار کرد: کلاس هایی با تراکم 45 نفر، خارج از استاندارد محسوب می شود؛ بنابراین انتظار اداره کلاس درس براساس استانداردهای تعیین شده توسط وزارت آموزش و پرورش کمی بی انصافی است.

مشارکت والدین در مدیریت کلاس های پرجمعیت موثر است

وی مشارکت اولیا را در اداره کلاس های 45 نفره مهم تلقی کرد و ادامه داد: والدین برای حضور دانش آموزان در کلاس درس باید به معلمان کمک های ویژه ای ارایه کنند. اگر توقع ارایه نتایج از پیش مشخص شده از معلمان به کمترین میزان خود برسد، معلمان انگیزه پیدا می کنند تا راهکارهای خلاقانه و مناسب را با دلسوزی دریابند.

این معاون آموزشی ادامه داد: یکی از مسایل مهم به ویژه در دوره ابتدایی این است که معلم نسبت به احوالات روحی و روانی، آموزشی و شناختی اشراف جامع داشته باشد؛ لذا این اشراف و توجه لحظه به لحظه به دانش آموزان می تواند تاثیرات خیلی مثبتی در دوره تحصیلی دانش آموزان داشته باشد.

شکیبایی با بیان اینکه دانش آموزان روحیه بسیار حساسی دارند، اضافه کرد: کوچکترین حرکات معلم می تواند بر روحیه دانش آموزان اثر مثبت یا سو داشته باشد.

وی افزود: اشراف معلم باعث می شود که حرکات، بازخورد، منش و رفتار معلم با دانش آموز منطبق بر واقعیت احوال دانش آموز و رشددهنده باشد. به عبارت دیگر، اگر بازخورد معلم می خواهد برای دانش آموز رشددهنده باشد، باید از احوالات دانش آموز آگاه و تسلط کامل هنگام پاسخ دهی داشته باشد.

این معاون آموزشی ادامه داد: رشددهندگی به این معنا نیست که همیشه دانش آموز مورد تایید قرار بگیرد، بلکه گاهی اوقات باید دانش آموز پاسخ عدم تایید را از معلم دریافت کند و این موضوع به رشد و بالندگی آن کمک ویژه ای می کند.

معلمان باید اشراف کامل به احوالات دانش آموزان داشته باشند

شکیبایی با بیان اینکه پاسخ معلم به دانش آموز باید مهربان؛ اما قاطعانه باشد، ابراز کرد: گاهی اوقات دانش آموزان نیاز دارند که پاسخ مهربان و بدون قطعیت دریافت کنند. به عبارت دیگر، شرایط ایجاب می کند که دانش آموزان پاسخ باب میل خود را دریافت کنند. اشراف معلم به رفتار دانش آموزان پاسخ درست و مناسب را به صورت طبیعی تنظیم می کند.

وی با اشاره به اینکه اشراف کامل بر احوالات دانش آموز با تعداد بالای دانش آموزان در کلاس مختل می شود، توضیح داد: این اختلال به بدترین شکل ممکن بر پیشرفت تحصیلی کودکان تاثیر می گذارد. همچنین رسیدگی های آموزشی، تصحیح برگه های امتحانی دانش آموزان و… با مشکلات بسیار زیادی مواجه می شود.

شکیبایی با بیان اینکه معلمان در کلاس های پرتراکم معمولا نیمی از وظایف خود را به خانواده ها واگذار می کنند، ادامه داد: اما خانواده ها در جایگاهی نیستند که معلم کودکان خود باشند و نسبت به انجام کار آگاهی لازم را ندارند؛ بنابراین بین خانواده ها و دانش آموزان درگیری پیش می آید. درواقع، این اتفاق می تواند مهم ترین وجه مادر یعنی مادری کردن را زیر سوال ببرد.

این معاون آموزشی خاطرنشان کرد: زمانی که رابطه مادر و فرزند به رابطه شاگرد و معلمی، تبدیل شود، اتفاقات خوشایندی پیش نمی آید، زیرا رابطه شاگرد و معلم یک رابطه همراه با تشنج و اختلال است.